Ο χώρος του ιστορικού αυτοκινήτου, αλλά και ο κόσμος που αποτελείται αντιπροσωπεύουν μια ιδεολογία, μια αίγλη άλλης εποχής. Από πάντα υπήρχε η αγάπη για το “παλιό”,το κλασικό, vintage όπως αποκαλείται ευρέως πλέον. Δεν περίμενα όμως να μου κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον, καθώς στο χώρο του μηχανοκίνητου σε κεντρίζει πιο εύκολα ο χώρος του sporting.
Έχοντας συμμετάσχει ήδη σε αγώνες τύπου regularity, μια ενδιαφέρουσα πρόταση με βρίσκει εξ απροόπτου και το μυαλό φωνάζει “πρέπει να το ζήσεις αυτό, προσπάθησε”. Φυσικά αναφέρομαι σε έναν ιδιαίτερο αγώνα που διαρκεί μια ολόκληρη εβδομάδα. Αποτελεί το μεγαλύτερο αγώνα σε διάρκεια αλλά και σε απόσταση χιλιομετρική. Η συνεργασία Αγωνιστικής Λέσχης Αυτοκινήτων Κορίνθου και Scuderia Triskelion, έχει αποδείξει ότι όλα θα οδηγήσουν σε ένα όμορφο αποτέλεσμα. Η πρόταση να είμαι η υπεύθυνη σχέσεων με αγωνιζόμενους, μόνο αδιάφορη δεν με άφηνε!
Follow us on Social Media Facebook, Instagram, TikTok & YouTube to be informed about our motorsport activities.
Το πρώτο στοίχημα για μένα, ήταν να καταφέρω να παρευρεθώ στον αγώνα, καθώς ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό ήταν να πάρω την άδειά μου από την εργασία το συγκεκριμένο διάστημα και να αφήσω λίγο πίσω τις φοιτητικές μου υποχρεώσεις (ευκολάκι[!] αφού συνέπιπτε με την έναρξη του εξαμήνου). Ετοιμάζοντας, λοιπόν, τη μικρή βαλίτσα μου, μοιάζει σαν να ετοιμάζομαι για διακοπές παρά για αγώνα.
Ο αγώνας αυτός αποτελείται από κάλυψη απόστασης περίπου 1.140 χιλιομέτρων με πέντε σκέλη (ένα κάθε μέρα) και η διαδρομή εμφανίζει πολιτιστικό ενδιαφέρον καθώς περιλαμβάνει τοποθεσίες όπως η Αρχαία Ολυμπία, ο Ναός του Επικούρειου Απόλλωνα, ο Μυστράς, η Μονεμβασιά, η Επίδαυρος. Αφετηρία του αγώνα αποτέλεσε ο χώρος της Αρχαίας Ολυμπίας, και ο τερματισμός θα δινόταν στην υπέροχη τοποθεσία του Ναυπλίου.
Η ενημέρωση των αγωνιζομένων και οργάνωσης έχει λάβει ήδη χώρα. Εδώ, έρχεται και η έκπληξη για μένα. Δεν θα βρίσκομαι απλά στο αυτοκίνητο του πλοηγού, αλλά θα είμαι η βοηθός του. Αυτό σήμαινε ότι θα ξεκινούσαμε πριν τον αγώνα ώστε να διανύσουμε τη διαδρομή της ημέρας, να τοποθετήσουμε της πινακίδες των ειδικών καθώς και κάποια από τα ζευγάρια κριτών. Δεν μπορώ να κρύψω ότι αγχώθηκα, καθώς ήταν η πρώτη φορά που θα έπρεπε να διαβάσω roadbook, να επαληθεύω σημεία και πολλά ακόμη. Φυσικά η εμπειρία του βοηθού αλυτάρχη, δεν δημιούργησε κανένα άγχος για την επιτυχή διεξαγωγή του αγώνα.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, την πρώτη ημέρα του αγώνα, και έχοντας μάθει τα βασικά για το roadbook, το οδόμετρο κλπ, ο “συνεργάτης” παίρνει την απόφαση, να είμαι εγώ στη θέση του οδηγού, καθώς έχοντας “γράψει” και επαληθεύσει τις διαδρομές με τον επικεφαλή του αγώνα στο δεξί κάθισμα, κρίνει ότι θα κυλήσει πιο ομαλά η διαδικασία. Δεν έχω λόγο να φέρω αντίρρηση καθώς απολαμβάνω την οδήγηση όσο τίποτα άλλο.
Το τέλος της πρώτης μέρας στη Καλαμάτα, μας βρίσκει με ένα χαμόγελο και ανυπομονησία για την έναρξη της δεύτερης μέρας, αφού θα διασχίζαμε την Αερόπολη, το Διρό (με τα όμορφα Σπήλαια Διρού) και θα καταλήγαμε σε ένα ιδιαίτερο τόπο, στο Γερολιμένα, κοντά στο νοτιότερο σημείο της ηπειρωτικής Ελλάδας, μια ανάσα από το Ακρωτήριο Ταίναρο. Το κλείσιμο της δεύτερης μέρας, χαρακτηρίζεται από μια ευχάριστη ατμόσφαιρα, καθώς τα πληρώματα και τα μέλη της οργάνωσης ανταλλάσσουν απόψεις και όλοι δείχνουν να είναι μαγεμένοι από τα τοπία που αντίκρισαν. Η τρίτη μέρα του αγώνα, γνώριζα ότι θα ήταν το αποκορύφωμα σε εντυπώσεις καθώς η επίσκεψη στο Μυστρά αλλά και η διανυκτέρευση στη Μονεμβασιά είναι από τις πιο όμορφες τοποθεσίες στην Πελοπόννησο. Οι απόψεις των ξένων, κυρίως, πληρωμάτων που τα επισκέπτονταν για πρώτη φορά δεν άφηνε περιθώρια αμφισβήτησης.
Φτάνοντας στην τέταρτη μέρα του Tour du Péloponnèse, ο πήχης του ανταγωνισμού έχει ανέβει και η διαδρομή από Μονεμβασιά - Κοσμά - Ναύπλιο φέρνει πληρώματα και οχήματα στα όρια αντοχής. Η διαδρομή είναι πολύ απαιτητική με κλειστά κομμάτια, όπου το να ακολουθήσεις πιστά το raodbook σε ειδικές με πολλές στροφές και τη κατάλληλη μέση ωριαία ταχύτητα δεν είναι κάτι τόσο εύκολο. Τα αυτοκίνητα έχουν καλύψει παραπάνω από 700 χιλιόμετρα και δεν είναι κάτι που το κάνουν συχνά!
Και χωρίς να το έχω συνειδητοποιήσει, βρισκόμαστε στην τελευταία μέρα αυτού του αγώνα, στο υπέροχο Ναύπλιο. Μετά από μια διαδρομή γύρω από το Ναύπλιο με κύρια σημεία την Επίδαυρο αλλά και τις Μυκήνες, η σημαία τερματισμού για το πρώτο όχημα πέφτει! Η τελετή απονομής προγραμματισμένη για νωρίς το βράδυ δίνει το περιθώριο συλλογής αποτελεσμάτων και μιας μικρής αποτίμησης του όλου αγώνα. Άλλωστε οι επόμενες μέρες θα χαρακτηρίζονται σίγουρα από συζητήσεις για αυτή τη “γεμάτη” εβδομάδα!
Γυρίζοντας, λοιπόν, στην καθημερινότητα, μπορώ να πω ότι θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μου δόθηκε η ευκαιρία να είμαι κομμάτι αυτής της διοργάνωσης. Και στο ερώτημα των συναδέλφων και συμφοιτητών “ξεκουράστηκες στην άδειά σου”, η απάντηση είναι απλή, μα ταυτόχρονα και περίπλοκη: “γέμισα τις μπαταρίες μου” όσο κόντρα και αν ακούγεται αυτό σε σχέση με την κούραση που σίγουρα έχει ένας αγώνας!
Αυτό που μπορώ να “προβλέψω” (και συνάμα να ευχηθώ κατά κάποιο τρόπο) για το Tour du Péloponnèse, είναι ότι σύντομα θα αποτελέσει πόλο έλξης για τους πραγματικούς λάτρεις του ιστορικού αυτοκινήτου ξεπερνώντας τα ελληνικά σύνορα.
