Τα δικά μου λοιπόν πρώτα βήματα στο χώρο της οργάνωσης των αγώνων ξεκίνησαν από τους αγώνες τύπου regularity. Οτιδήποτε γνώριζα για αγώνες αυτοκινήτων αφορούσε αγώνες τύπου sporting. Από κλασικά αυτοκίνητα - αντίκες, μόνο στατικές εκθέσεις, όπου τα θαυμάζεις μεν, δεν μπορείς να απολαύσεις τον ήχο δε, και σε κάποιες λίγες περιπτώσεις, όταν τυχαία πετύχεις κάποιο στο δρόμο. Όμως, υπάρχει και αυτό το ιδιαίτερο είδος αγώνων. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες για το τι σημαίνει αγώνας regularity, εν τούτοις έχω την χαρά να πω ότι ξεκίνησα σε αυτούς τους αγώνες και ξεκίνησα βήμα-βήμα να μαθαίνω το πώς στήνεται ένας αγώνας.
Πρώτη φορά, λοιπόν, με βρίσκει άπειρη (φυσικά!) με μία απλή συμφωνία κατά την γνωριμία με τον διοργανωτή του αγώνα στο σεμινάριο που παρευρεθήκαμε. “Διοργανώνουμε έναν αγώνα το επόμενο Σάββατο με εκκίνηση στο Ναύπλιο, θα ήθελες να έρθεις να το δεις από κοντά;”. Η απάντηση άμεση, καθώς μου δινόταν η ευκαιρία να βρίσκομαι ανάμεσα σε ιδιαίτερα αυτοκίνητα και όλα αυτά στο υπέροχο Ναύπλιο. Η εκκίνηση του αγώνα θα λάμβανε χώρα στον πολυχώρο Φουγάρο. Οι συμμετέχοντες θα διένυαν μία διαδρομή 140 περίπου χιλιομέτρων, όπου θα εκτελούσαν έξι δοκιμασίες ακριβείας με πολλαπλές χρονομέτρησης πριν καταλήξουν στον προορισμό τους, στην ορεινή Βυτίνα και αυτό θα ήταν μόνο η πρώτη μέρα. Φτάνοντας λοιπόν στο Φουγάρο, συναντώ κάποιους ανθρώπους που ήδη έχουν φτάσει εκεί ώστε να δηλώσουν συμμετοχή και φυσικά και αρκετούς από την οργάνωση του αγώνα. Από την πρώτη στιγμή θέλησα να είμαι μέρος σε αυτό, και προσπάθησα να βοηθήσω την οργάνωση με όλη τη διαδικασία που προηγείται πριν την έναρξη του αγώνα, όπως να δώσουμε στους αγωνιζόμενους το roadbook, τον αριθμό συμμετοχής κ.ά.. Έχοντας ήδη βρει κάποιες πληροφορίες για τους αγώνες regularity, προσπάθησα να κάνω κάποιες ερωτήσεις που θα με βοηθούσαν στο να αντιμετωπίσω τυχόν ερωτήσεις των αγωνιζομένων. Και φυσικά να είμαι έτοιμη στην εκκίνηση του αγώνα, όπου τα αυτοκίνητα θα ξεκινούσαν με την απλή διαδρομή ώστε να “μπουν” στην πρώτη τους ειδική.
Ακολουθήστε μας στα social media Facebook, Instagram & YouTube για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα μας.
Η ώρα εκκίνησης του αγώνα έχει φτάσει, όλα είναι έτοιμα, όλοι είναι στις θέσεις τους. Το κύριο ρολόι του αγώνα, καθώς και τα χρονόμετρα μπαίνουν στο επίκεντρο. Σε κάθε καρνέ, γράφεται ο χρόνος εκκίνησης του κάθε πληρώματος. Μέχρι την αναχώρηση και του τελευταίου πληρώματος, ένα μικρό άγχος με έχει κυριεύσει. Αυτή ήταν και η “μικρή” συνεισφορά μου για την πρώτη μέρα καθώς έπρεπε λόγω υποχρεώσεων να αποχωρήσω και να συναντήσω πλέον τα αυτοκίνητα όταν θα έχουν ήδη φτάσει στη Βυτίνα το βράδυ.
Κατά την άφιξή μου στη Βυτίνα μπορώ να πω ότι βρήκα ένα όμορφο κλίμα όπου πληρώματα και οργάνωση είχαν γίνει ένα συζητώντας για το τι έγινε μέσα στη μέρα του αγώνα. Η συζήτηση με άλλα άτομα της οργάνωσης που συμμετείχαν και αυτά πρώτη φορά, βοήθησε στο να μάθω για τα υπόλοιπα “πόστα” του αγώνα, αν έγιναν πράξη αυτά που είχαμε ήδη αφομοιώσει από το σεμινάριο, κάποιες δυσκολίες που αντιμετώπισαν, και φυσικά ενημερώθηκα για το πρόγραμμα της επόμενης μέρας.
Η δεύτερη μέρα περιελάμβανε 70 χλμ απολαυστικής οδήγησης με πέντε ειδικές διαδρομές μέσα στο υπέροχο πολύχρωμο τοπίο της αρκαδικής γης και τερματισμό πάλι στη Βυτίνα όπου θα γινόταν και η απονομή. Και η δεύτερη μέρα κύλησε ομαλά για τα περισσότερα πληρώματα..Ίσως ακούγεται υπερβολή η φράση “κύλησε ομαλά”, επειδή μιλάμε για δρόμους κοινούς και για αγώνα μέσης ωριαίας ταχύτητας. Αυτό που κανείς πρέπει να λάβει υπόψη είναι ότι αυτά τα οχήματα μιας άλλης εποχής έχουν να ανταπεξέλθουν όχι μόνο σε αρκετά χιλιόμετρα, αλλά και στις καιρικές συνθήκες που επικρατούν. Η αλήθεια είναι ότι ο καιρός ήταν με το μέρος τους καθώς αν και Απρίλιος δεν υπήρξε κάποια βροχόπτωση που συνηθίζεται στην ορεινή Αρκαδία και οι θερμοκρασίες θεωρούνται από τις πλέον κατάλληλες για την εποχή. Στη διάρκεια της δεύτερης ημέρας, είχα το ίδιο πόστο, αλλά μου δόθηκε η ευκαιρία να δω τις διαδικασίες συλλογής αποτελεσμάτων, καθώς τα έστελναν οι χρονομέτρες που ήταν τοποθετημένοι στα σημεία που είχαν οριστεί και μπορώ να πω ότι έμαθα πάρα πολλά πράγματα για το πώς βρίσκεις πολύ γρήγορα σε “ποιες παγίδες” έπεσαν τα πληρώματα! Ένα μειονέκτημα που αντιμετώπισα εκείνη τη στιγμή ήταν ότι δεν ήξερα καθόλου τις ειδικές διαδρομές καθώς από ένα roadbook και μία απλή χαρτογράφηση δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς για ποια σημεία μιλούσαν που ήταν ”υψηλής σημασία”. Λίγες ώρες μετά λοιπόν βρισκόμαστε στον τερματισμό του αγώνα στη Βυτίνα όπου υποδεχόμαστε ένα-ένα τα αυτοκίνητα. Το πόστο μου άλλωστε ήταν και η καταγραφή του χρόνου τερματισμού για το κάθε πλήρωμα και η παραλαβή του καρνέ. Βλέποντας κάθε πλήρωμα να πλησιάζει, εισπράττεις άμεσα την αίσθηση χαράς και ικανοποίησης!
Σαν πρώτη εμπειρία σε διοργάνωση αγώνα αυτού του είδους, η απόφαση να συμμετέχω και σε επόμενο είναι αδιαμφισβήτητη!
