Στο πολύ κοντινό παρελθόν, η Ανάβαση Αχλαδόκαμπου αποτελούσε μια καλή αφορμή για Κυριακάτικη βόλτα σε συνδυασμό με την αγάπη για το μηχανοκίνητο αθλητισμό. Άλλωστε, η τοποθεσία που πραγματοποιείται ο αγώνας σε ανταμείβει με το παραπάνω. Αυτή τη φορά, όμως, όλα είναι πολύ διαφορετικά.Το ξεκίνημα του Γιώργου στις αναβάσεις κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και η όλη συμμετοχή σε έναν αγώνα ανάβασης με έχει πείσει ότι αξίζει να δοκιμάσω και εγώ να συμμετέχω σε έναν αγώνα αυτού του είδους και γιατί όχι, να γίνει η αρχή! Η ευκαιρία ήρθε καθώς ο συγκεκριμένος αγώνας πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο 12-13 Οκτωβρίου 2019. Το αυτοκίνητο ήδη από τις προηγούμενες δύο αναβάσεις δεν είχε παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα. Όλα κυλούν σε σωστή ροή.
Δεν ξέρω πότε ξεκινάει για κάποιον το "mood" του αγώνα, όταν δηλώνει συμμετοχή ή όταν πλησιάζει το διήμερο του αγώνα. Δεν υπάρχει ξεκάθαρη απάντηση ακόμη για μένα, καθώς η καθημερινότητα με τους ρυθμούς της σε προκαλεί να αποδράσεις με τη σκέψη του αγώνα, αλλά και η προετοιμασία για τον αγώνα σε "τραβάει" σε πιο απαιτητικούς ρυθμούς καθώς όλα πρέπει να είναι έτοιμα.
Ακολουθήστε μας στα social media Facebook, Instagram & YouTube για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα μας.
Σε όρους αγώνα, όλα έχουν δρομολογηθεί. Η συγκεκριμένη ανάβαση αποτελεί αγώνα του Πανελλήνιου Πρωταθλήματος Αναβάσεων. Η διαδρομή για τη φετινή χρονιά έχει αυξηθεί περίπου δύο χιλιόμετρα, με συνολικό μήκος 6,2 χιλιόμετρα. (Το λες και μια απολαυστική ανάβαση!). Ουσιαστικά, στην κύρια (και γνωστή για όσους έχουν παρευρεθεί σε αυτή την ανάβαση είτε από τη σκοπιά του αγωνιζόμενου ή του θεατή) διαδρομή προστέθηκαν δύο χιλιόμετρα που επέτρεψαν στους συμμετέχοντες να πατήσουν το γκάζι ως το τέρμα και πραγματικά να ανεβάσουν ακόμα πιο ψηλά τα επίπεδα αδρεναλίνης. Και έτσι απλά, βούτηξα και εγώ σε αυτή την μάχη με το χρονόμετρο.
Σάββατο και μετά τη διαδικασία του διοικητικού και τεχνικού ελέγχου, είναι η ώρα για την ενημέρωση των αγωνιζόμενων. Η προσοχή όλων μεγάλη στα λόγια του Αλυτάρχη. Κύριο μέλημα όλων η ασφάλεια! Καθώς γύριζα προς το service park, κυριαρχούσαν σκέψεις για τη διαδρομή και κυρίως ότι ήρθε η ώρα να μπω στο αγωνιστικό (επιτέλους μετά το περασμένο Μάιο!). Τα δύο σκέλη δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν, με βοήθησαν να βάλω σε τάξη τόσο τα σημάδια για τη διαδρομή όσο και κάποια σημεία που θα έπρεπε να προσέξω παραπάνω. Άλλωστε, αυτό που ήθελα ήταν να καταφέρω τερματίσω τη μέρα του αγώνα.
Και σε αυτόν τον αγώνα μαζί μας ήταν το Elephant cocktail & more (Instagram: @elephant_cocktail_and_more) ένα ξεχωριστό μαγαζί στην Τρίπολη με διαφορετικό χαρακτήρα και ποιότητα, που θέλησε να υποστηρίξει την δική μας διαφορετική προσέγγιση του κόσμου του motorsport! Ευχαριστούμε πολύ Elephant!
Και η μεγάλη μέρα έφτασε! Το πρωινό της Κυριακής με βρίσκει έτοιμη να εκκινήσω. Φυσικά, η οικογένεια και κάποιοι φίλοι βρίσκονταν εκεί να με ενθαρρύνουν στη πρώτη μου προσπάθεια. Φτάνοντας στο σημείο εκκίνησης, η αλήθεια είναι ότι όλες οι αισθήσεις είναι τεταμένες. Ο κόσμος που βρίσκεται εκεί παρακολουθεί, μα εκείνη την ώρα το μυαλό δεν μπορεί να σκεφτεί. Το βλέμμα στον αλυτάρχη, η σημαία ακουμπά στο καπό του αυτοκινήτου. Ένα νεύμα αν είμαι έτοιμη, και το πόδι στο γκάζι. Το στροφόμετρο δείχνει ήδη 6.000 στροφές και η σημαία... στον αέρα!
Η πρώτη ατυχία έλαβε χώρα νωρίς νωρίς καθώς στη πρώτη στροφή το αυτοκίνητο μου γύρισε τετακέ. Τη στιγμή που μπήκε ξανά η πρώτη ταχύτητα, προσπάθησα να συγκροτήσω το μυαλό μου και να μπω στις γραμμές μου. Αν και όλα αυτά είναι στιγμιαία, επηρεάζουν κατά πολύ την οδήγηση μέχρι το τερματισμό. Το κόλπο σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να μην αγχωθείς τόσο ώστε να εγκαταλείψεις τη προσπάθεια. Και πράγματι, φτάνοντας στο τερματισμό κυριαρχεί ένα συναίσθημα ικανοποίησης, παρά την ατυχία που προανέφερα. Η αναμονή μέχρι να τερματίσουν και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες δίνει το χρόνο στους παρευρισκόμενους να ανταλλάξουν κάποιες πρώτες εντυπώσεις από το πρώτο πέρασμα. Ως καινούρια, εισέπραξα ένα αρκετά φιλικό κλίμα.
Πίσω στο service park, μια γρήγορη ματιά αν όλα λειτουργούν σωστά και έτοιμη για το δεύτερο σκέλος του αγώνα. Αυτή τη φορά, όλα είναι πιο ξεκάθαρα. Εγώ είμαι πιο συγκεντρωμένη και με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση ξεκινώ τη προσπάθειά μου. Το χρονόμετρο, εν τέλει, έδειξε 4:07.42. Ο στόχος μου έχει επιτευχθεί. Ένας τερματισμός που μου αφήνει ένα χαμόγελο και μια ανυπομονησία να βρεθώ σε επόμενο αγώνα!
Και επειδή ένας αγώνας μπορεί να τελειώνει με τη καρό σημαία, αλλά οι επόμενες μέρες τον κρατούν "ζωντανό", ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους βρέθηκαν στο βουνό και στους συναθλητές μου για όλα τα tips και τις εμπειρίες που μοιράστηκαν μαζί μου.
