Σε Regyularity mode, αλλά αυτή τη φορά στο δεξί bucket ενός από τα πιο αναγνωρίσιμα αυτοκίνητα εποχής, σε ένα άψογα διατηρημένο Austin Mini Cooper S. Μα, δεν είναι μόνο το κόκκινο χρώμα και η όψη αγωνιστικού αυτοκινήτου εποχής που είναι αδύνατο να περάσει απαρατήρητη. To εσωτερικό του είναι εξίσου προσεγμένο σε κάθε λεπτομέρεια.
Πρώτος μου αγώνας για τη χρονιά και η συμμετοχή στο συγκεκριμένο αγώνα πιο απαιτητική, σχετικά με την μικρή μου εμπειρία. Η εκκίνηση του αγώνα από τη Νέα Μάκρη με τερματισμό στην όμορφη Ανάβυσσο. Συνολικό μήκος διαδρομής 210 χιλιομέτρων με δύο σκέλη και η διέλευση από ορεινές αλλά και παραθαλάσσιες τοποθεσίες της Ανατολικής Αττικής δείχνουν ότι ο αγώνας θα έχει αρκετό ενδιαφέρον.
Ακολουθήστε μας στα social media Facebook, Instagram & YouTube για να ενημερώνεστε για τα τελευταία νέα μας.
Ο φετινός Φεβρουάριος δείχνει ότι η άνοιξη δεν είναι κοντά. Κατά την εκκίνηση η αίσθηση των αγωνιστικών ζωνών, η χρήση ακουστικών με προδιαθέτουν για αγωνιστική διάθεση και ανυπομονώ να δω την οδηγική συμπεριφορά του αυτοκινήτου αφού πάντα ήθελα να ταξιδέψω μέσα σε ένα Mini Cooper. Και να, που δεν θα είναι μια απλή βόλτα…
Κατευθυνόμενοι προς Σέσι, στις πρώτες διαδρομές του Γραμματικού, Βαρνάβα, Λιμνιώνα αντικρίζουμε χιονισμένο τοπίο. Από προηγούμενες εμπειρίες του οδηγού, πληροφορούμαι για μια ειδική διαδρομή, αυτή της Δροσοπηγής, η οποία δείχνει να έχει μεγάλο ενδιαφέρον οδηγικά. Δυστυχώς, ο κλειστός δρόμος από τα χιόνια, μας στερεί το πέρασμα. Η συνέχεια περιλαμβάνει το θρυλικό Ντράφι, μια αρκετά σφιχτή διαδρομή και η κατάληξη στη παραλία της Αρτέμιδας. Τέλος του πρώτου σκέλους, μια ανάσα και σβήσιμο της μηχανής για λίγη ξεκούραση. Ως εκείνη τη στιγμή, όλα κυλούν ομαλά, και αν και είναι η πρώτη φορά συνεργασίας με τον συγκεκριμένο οδηγό, φαίνεται να έχουμε βρει ρυθμό.
Στο δεύτερο σκέλος οι ειδικές διαδρομές είχαν εξίσου μεγάλο ενδιαφέρον. Με τη διέλευση από τις ειδικές του Κουβαρά και Αγ. Κωνσταντίνου οδεύουμε προς το τερματισμό στην Ανάβυσσο. Γυρνώντας την τελευταία σελίδα του road book και διαβάζοντας τις κατευθύνσεις για τα τελευταία χιλιόμετρα του αγώνα, νιώθω ένα αίσθημα χαράς. Η παράδοση του καρνέ προσθέτει και το αίσθημα ικανοποίησης! Όλα πήγαν καλά!
Με την αποχώρηση από την Ανάβυσσο αργά το απόγευμα, οι συζητήσεις πάρα πολλές και ήδη σκέφτομαι ότι μια βόλτα μέσα σε ένα αυτοκίνητο σαν και αυτό δεν είναι ποτέ αρκετή! Όσο για τον οδηγό; Πέρα από την μοναδική εμπειρία που μου “χάρισε” να είμαι η συνοδηγός του, έχω να κρατήσω και πάρα πολλές συμβουλές που δεν αφορούν μόνο τους αγώνες κατηγορίας regularity, αλλά και sporting, αφού ως γνήσιος λάτρεις του σπορ, φυσικά έχει καταφέρει να έχει εμπειρία και σε αυτό το τομέα. (Thank you, Huffy!)
